Συνεχίζουμε τη Θεατρική Αγωγή με ένα θεατρικό .
“Αγαπημένη άνοιξη”
Μόλις άρχιζε ο Μάρτης, η Άνοιξη συναντήθηκε με τον Χειμώνα.
Αν: Ο Μάρτης θα είναι στη δικιά μου εποχή.
Χειμ: Τι λες καλέ! Δε βλέπεις τους κατακλυσμούς που γίνονται στις πόλεις;
Αν: Το βλέπω, Χειμώνα μου. Αλλά δε βλέπεις τα ανθισμένα δέντρα;
Χειμ: Ωραία όλα αυτά που λες, αλλά άκουσέ με λίγο. Δε βλέπεις πάνω στα βουνά που έχει τόσο κρύο;
Αν: Ναι, αλλά πάνω στα βουνά τα λουλούδια ανθίζουν.
Χειμ: Αφού τα λες έτσι εσύ, ο Μάρτης θα είναι δικός σου, αλλά θα είναι ψυχρός.
΄Ετσι λοιπόν ο Μάρτης είναι μήνας της Άνοιξης, Μάρτης Γδάρτης.
Μια μέρα ο Μάρτης πήγε στον παππού του το χειμώνα για να κάνει πάλι ζαβολιές.
Μαρτ: Γειά σου, παππού.
Χειμ: Γειά σου, Μάρτη. Γιατί ήρθες;
Μαρτ: Για επίσκεψη παππού.
Τα μάτια του Μάρτη έλαμπαν από πονηράδα. Είχε ένα λαμπρό σχέδιο. Θα γέμιζε το σπίτι του παππού του με καταπράσινα λουλούδια, που ο παππούς του τα μισεί γιατί είναι ανοιξιάτικα.
Χειμ: Μήπως ήρθες για πονηριές;
Μαρτ: Όχι, ούτε που μου πέρασε από το μυαλό. Παππού, μοιάζεις πολύ κουρασμένος, δεν πηγαίνεις να πλαγιάσεις;
Χειμ: Δίκιο έχεις, παιδί μου.
Μαρτ: Ωραία, ήρθε η ώρα να δράσω.
Μέχρι να πεις κίμινο το σπίτι του Χειμώνα ήταν γεμάτο λουλούδια. Όταν ξύπνησε το σπίτι του ήταν λουλουδένιο. Τότε ο Χειμώνας έγδαρε τον Μάρτη, που του βγήκε το όνομα Μάρτης Γδάρτης.
Καλή διασκέδαση! Τσιού Αθανασία